Inleiding

Een kapel vol symboliek deze zondagmorgen, de laatste zondag van het kerkelijk jaar. En dat maakt het bijzonder, in meerdere opzichten. Onze zusters en broeders van de protestantse kerken vieren deze dag “zondag Voleinding”, de viering die bij ons Allerzielen is. Onze organisten en ook onze medezuster Liesbeth zijn vandaag in verschillende kerken om op deze zondag te gedenken en om te dirigeren en begeleiden. Wij zijn deze zondag bijzonder met hen verbonden en zij met ons en wij zullen naar beste vermogen zonder muzikale begeleiding samen zingen.

Vol- einding, dat past wonderwel bij vooral de Evangelielezing deze zondag, die ook voluit: “Christus Koning van het Heelal” wordt genoemd. Vandaag horen we Jezus’ laatste woorden op het kruis! En toch wordt deze zondag “Feest” genoemd… Te midden van veel verdriet, oorlog, spanning op de klimaattop, zeer bezorgde jonge mensen…zoveel om je positie te bepalen!  Wat/ Wie is ons richtsnoer in deze warrige tijden. En kan deze bijzondere zondag daarbij helpen?

Overweging
Ik gaf het al aan: op deze zondag telt de kapel verschillende accenten en symbolen. Niet om u te overladen, wel om samen over na te denken. Een kroon (aan onze kant van de kapel zien we Christus met Koningsmantel), het Chiroteken, een prachtige ikoon die Christus uitbeeldt als koning van hemel en aarde.  En in de bloemversiering de jaren van zijn aardse leven.
Wij mochten de woorden van het Evangelie tot ons laten komen. Graag laat ik het vers dat eraan vooraf ging klinken: vs. 34 Jezus’ kruiswoord: Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.
Woorden van vergeving, voor de soldaten die hem bespotten, voor zijn beulen. En misschien de zwijgende omstanders. Ook niets doen is een daad! Of weten zij geen raad met deze gekruisigde mens?
Het is kerkelijk oud- jaar. En we mogen terugkijken wat dit jaar met Lukas ons heeft gegeven. Heel dit jaar mochten wij met hem Jezus’ weg meelopen, en er misschien uit leven. Vanaf zijn geboorte, het prille begin. Het kindje voor wie geen plaats was. Kwetsbaar. Tot vandaag, deze weerloze gekruisigde, kwetsbaar, naakt, en krachtig! Zelfs op het kruis troost Hij en geeft hoop en leven. Paulus schrijft daarover aan de Philippenzen:
Hij heeft zichzelf ontledigd
en als mens verschenen
zich vernederd
en Hij werd gehoorzaam
tot de dood, de dood aan het kruis
Dáárom heeft God hem hoog verheven
en Hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat:
Jezus Christus is de Heer….

Een Heer… als een knecht. Dit precies is het feest van deze zondag. Hoe ieder van ons tegen Jezus aankijkt, Hem beleeft, met Hem leeft, dat is persoonlijk. En kan in de loop van je leven ook veranderen met wat je in je leven meemaakt. Soms een zoeken, of zijn aanwezigheid in je leven sterk ervaren. Wij kunnen Jezus niet aanraken. Zoals zijn moeder, Maria; of de apostel Tomas; of de vrouw die zijn voeten zalfde…Maar wij hebben zijn woorden van goed nieuws, de Bijbel. En straks sluit ik graag af met een verhaal daarover.
Wij kunnen Jezus niet fysiek aanraken. Maar in de eucharistie komt Hij aanwezig en brengt ons samen. 
Henry Nouwen schreef een boek over Adam, bewoner van een huis in de Arkgemeenschap in Toronto. Adam was een zwaar gehandicapte man voor wie hij dagelijks de zorg had in wassen en kleden en helpen bij het eten. Heel intens en nabij. Door de nabijheid aan deze man, die niet kon horen en spreken, voelde Henry heel sterk Jezus aanwezig. Door de kracht die uitging van Adam, zijn kwetsbaarheid, zijn eenvoud. En zo werd deze mens voor hem en velen een wegwijzer naar Gods zorg!
Nu omzeil ik de titel van deze zondag. Christus Koning. De koningen in de Bijbel werden door profeten gezalfd, van Godswege. Om de mensen te dienen, om voor het volk uit te gaan en te zorgen voor welzijn en welvaart. Dat mensen het goed hebben Een koning als David.
Jezus werd niet gezalfd door een profeet. Hij wás de Gezalfde van God. Maar zoals elke mens en tussen de mensen wilde Hij door Johannes worden gedoopt. En die houding, die mentaliteit, werd bekrachtigd, door een Stem uit de Hemel, Jij bent/ dit is Mij geliefde Zoon… Luistert naar Hem.

Ja, Koning ben ik zegt Jezus tegen Pilatus…maar van een andere wereld, waar elke mens telt; waar geen uitbuiting is, vrouwen geen weduwen meer worden omdat hun echtgenoten van honger, hitte en droogte sterven. Om iets extra’s te verdienen voor het levensonderhoud. Tussen Kribbe en Kruis, ligt heel Jezus’ leven voor de ander, voor ons , heel concreet.
En wij zijn vrij, of mogen in vrijheid beslissen of wij dat aankunnen, zó leven!
Laten we bij hem blijven op zijn weg, de Koning, die op Palmpasen op een ezeltje Jeruzalem introk. En met een verhaal uit dat boek wil ik afsluiten.

( Naar Nico ter Linden, Koning op een ezel)
“En nu moet het verhaal van Jezus de wijde wereld in”, zegt Lucas tegen Mattheüs.
“Jij en ik, wij zullen het overal gaan zaaien”. In ieder geval nemen wij het boek met de verhalen, die wij hebben geschreven met ons mee. En misschien maken we er onderweg nog een paar verhalen bij. Behalve dat boek, zegt Mattheüs, zouden we ook één stuk papyrus bij ons moeten hebben, waar alles in een notendop instaat: wat Jezus voor iemand was en hoe wij, zijn leerlingen, samen het volk van God kunnen zijn. Noem jij eens iets wat daar in zou moeten staan? Dat is niet zo eenvoudig, zei Lucas. En na enig nadenken: Hij was nederig; de koning op zijn ezeltje.
Ja, zegt Mattheüs, en Hij leefde met de mensen mee. Als iemand verdriet had, had Hij het ook. En Hij kon troosten als geen ander.
Zachtmoedig was Hij eveneens, zegt Lucas. Wanneer Hij werd geslagen sloeg Hij niet terug en aan het kruis heeft Hij voor zijn moordenaars gebeden! Net als onze profeten, zegt Mattheüs, snakte Hij naar een wereld waarin alles wat scheefgroeit wordt rechtgezet, waarin honger en dorst worden gelest. Wat kon Hij tekeer gaan tegen mensen die alleen aan zichzelf denken. Ja, zegt Lukas, en tegelijk was Hij barmhartig, voor iedereen, net zoals die Samaritaan waarover Hij zo mooi vertelde.
En zuiver van hart, zegt Mattheüs.
Voor Judas was die zuiverheid teveel van het goede, maar ook de andere leerlingen voelden zich er ongemakkelijk bij! Daarom had Jezus veel vijanden! Zijn goedheid was onverdraaglijk.
Maar Hij was wat ieder Kind van God zou moeten zijn, een vredestichter…heb je er wel eens over nagedacht, vraagt Mattheüs, dat een vredestichter de kans loopt om ook vervolgd en vermoord te worden…. net als Jezus?
Ja, zegt Lucas, en dan moet je hopen en bidden dat je weet wat Jezus ook wist…Dat God zich over je zal ontfermen. Ze waren een tijdje heel stil…
Is dit wat jij op het stuk papyrus wilde schrijven, vraagt Lucas.
Ik denk het, zegt Mattheüs.
En voor hij ging slapen, schreef hij het zo mooi mogelijk op, wat Lucas en hij samen hadden bedacht. In 8 spreuken. Een soort lied. Een liedje van verlangen!
Gelukkig, de nederigen van hart, want voor hen is het koninkrijk van God.
Gelukkig de treurenden, want God zal hen troosten.
Gelukkig de zachtmoedigen, want de aarde zal van hen zijn.
Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid,

want God zal hen verzadigen.
Gelukkig de barmhartigen,
want God zal voor hen barmhartig zijn
gelukkig de zuiveren van hart,
want zij zullen God zien.
Gelukkig de vredestichters…want zij worden kinderen van God genoemd.
Gelukkig die vervolgd worden omdat zij rechtvaardig zijn,
want voor hen is het Koninkrijk van God.

Wij moeten afscheid nemen van elkaar, zegt Lukas toen het dag was.
Matheüs knikte.
Hij wist niet zo goed wat hij zeggen moest.
Alsjeblieft, zegt hij, ik heb er ook eentje voor jou gemaakt. Hij gaf Lucas het stuk papyrus.
Dank je wel, zegt Lucas, ik zal het altijd bij me dragen.