ter inleiding
U bent van harte welkom in onze kapel. De weg, onze pelgrimstocht van veertig dagen is begonnen. U ziet de schaal met as van de afgelopen woensdag, het beeld van onze sterfelijkheid, de wegwijzer, waarover straks meer en het houten kruis. Van boven naar beneden en van links naar rechts staan daarop in Griekse letters de woorden Licht en Leven! Het is een vooruitwijzing. En dat sluit aan bij het thema dat onze conventen boven deze bijzondere tijd zetten: “De juiste weg naar Pasen is de weg van de hoop” 

Overweging
U heeft de wegwijzer al gezien, dat is niet te missen! Gemaakt door Chris, een geweldig goede timmerman die dat graag voor ons deed. Bij Aswoensdag staat het woord “geroepen”,  het woord voor deze zondag luidt “beproefd”. Een woord met meerdere betekenissen: op de proef gesteld worden, zoals we in het Evangelie hoorden. Maar ook beproefd worden in je leven, dat je veel tegenslag en pijn ervaart en probeert weer overeind te klauteren. Ik denk dat we beide wel herkennen en dat je mensen ervoor zou willen behoeden. Voor onmogelijke keuzes, verlies, een ramp in je persoonlijk leven! Dat het niet nodig zou moeten zijn, paginagroot kinderen die de aardbeving overleefden, maar alles verloren. Hun ogen, die teveel hebben gezien, nu al in hun jonge leventje. Met Aswoensdag is de weg van 40 dagen begonnen, een tijd die vraagt om meer bewust stilstaan bij ons leven en samenleven, ons geloof, bij elkaar; bij de vraag: wat heb ik nu echt nodig. Dat is ieders persoonlijke afweging en verantwoordelijkheid.. Kies ik, als Christengelovige, de goede kant van de weg, het leven, niet voor mijzelf alleen. 

De weg van de mens begon met: “in den beginne”, de eerste woorden van de Hebreeuwse Bijbel  en de mens, mannelijk en vrouwelijk, isj en isja, naar Gods beeld. In het begin, “Beresjiet”. De Hebreeuwse letter B, die  is ópen naar vóór, naar Toekomst, de weg die God met ons wil gaan. Een toekomst, die wel van ons vraagt te luisteren, niet onze eigen weg te gaan. Maar sinds heugenis zijn wij, mensen, van goed en kwaad. De een zegt: eet toch… en de ander wijst naar de één…. mij treft geen schuld.. De twee kanten, welke weg kiezen we.

Het lezen van het Evangelie bracht me bij het boek “Merkstenen” van Dag Hammarskjöld. Misschien kent u het, ik kreeg het jaren terug en het is nooit ver weg. Hammarskjöld was destijds secr- gen van de NAVO. Hij was een Zweed, Luthers van huis uit, vooral ook door zijn moeder. Een erudiet mens, wat ontoegankelijk, op zichzelf en, zo blijkt uit zijn dagboek, eenzaam. Hij verongelukte met een vliegtuig op een missie in Kongo. Zijn functie bracht grote verantwoordelijkheden met zich mee en in zijn dagboek kon hij woorden geven aan de beproevingen waar hij voor kwam te staan. 
Ik lees:
“Ik weet niet, wie of wat de vraag stelde,
ik weet niet waarom ze gesteld werd
Ik herinner mij niet dat ik antwoordde,
maar eens zei ik “ja” tegen iemand- of iets
Vanaf dát moment heb ik de zekerheid
dat het leven zinvol is en dat mijn leven-
in onderwerping– zin heeft”

En iets verderop: “maar dit is jouw weg
en het is nu, nu, dat je niet mag falen”.
Hij voelde: de weg koos mij… en die heb ik te gaan!

U heeft de afbeelding voor zich die op uw stoel lag.  Een mens, alleen, overgeleverd aan de elementen. Een beetje in elkaar gedoken, als om zich te wapenen tegen de elementen, de weerstand. Ik zag in deze afbeelding het Evangelie. De beproeving waar Jezus zich voor gesteld weet, alleen in die woestijn. veertig dagen en nachten, met honger en dorst. En dan die stem, de twijfelzaaier, in zichzelf, of van buitenaf, Satan genoemd. De woestijn is een gevaarlijke plek, uitdroging en verwardheid liggen op de loer. Je voelt je dorst niet, vertelden mensen mij. En als je die voelt is het te laat. Toch breekt Jezus niet bij de vragen om uit deze situatie te ontsnappen. Iets in Hem, zijn vertrouwen, de weg die Hém koos, maakt dat Hij standhoudt. Macht en aanzien, voor die wonderen buigt Hij niet. Hij zál wonderen doen, maar uit goedheid, liefde, er- zijn voor de ander omwille van die ander. En zijn antwoord is helder: Ge zult de Heer uw God aanbidden en Hem alleen dienen. En: de mens leeft van méér dan brood alleen. 
De afbeelding is prachtig en wellicht een meditatie voor deze week.  Er spreekt verlatenheid uit.  Maar toch ook hoop: in de kleine stroompjes water, die naar beneden sijpelen.  Water is leven, en daarmee een teken van hoop.
Evangelie betekent ”Blijde boodschap. En dat is het ook! Ook en juist in de vasten. Het begin van de pericope van vandaag en de laatste regel ervan laten zien dat God Hem niet verlaat: Het is Gods Geest, de Geest van zijn doop, die Hem naar de woestijn voert.  Deze geliefde Zoon. En aan het einde zijn er de engelen om Hem te dienen. Zoals ook de grote profeet Elia toen hij in uiterste wanhoop was, door een engel werd bemoedigd. Gods Geest is op Jezus gelegd. Gods Geest is ook op ons gelegd. 

De juiste weg naar Pasen is de weg van de hoop.
We mogen bidden:
God, geef ons de moed
af te dalen in ons binnenste,
tot daar waar wij weer het vertrouwen ervaren
dat U ons leven draagt[1]

Durven wij het aan
bij Hem te blijven op Zijn weg?

[1] RD. J. Vercammen; De ene voet voor de andere.