Inleiding

In de hal tegen de muur staat al jarenlang een stoere eikenhouten schijf uit ons bos. Met daarop de woorden in houtskool: “Zijn weg te gaan”.
Destijds hebben de woorden on begeleid door de veertigdagentijd.
Ze begeleiden ons ook vandaag, deze 5e zondag van Pasen. 
Het is ook de zondag is van de Oosterse kerken. Door de hele politieke situatie, de invasie van Rusland in Oekraïne is er spanning en scheuring tussen De Russische en Oekraïense oosters- orthodoxe kerk, wat de oecumene, ook tussen west en oost, niet verder brengt.
Het is niet de spanning die Jezus voor ogen zal staan.
Hij bidt immers vurig, dat allen één moge zijn, in Hem en door Hem met de Vader. Een inwoning waarin ook wij mogen worden opgenomen.
Wij vieren vandaag dat Jezus leven gééft en het leven wijst.
Als en dat wij Zijn Weg gaan.
Mogen wij dát leven vandaag vieren!

Overweging
De Paaskaars staat nog centraal in onze kapel. U ziet meestal de voorzijde, met het Kruis en de verrezen Christus. De kruiswonden zijn gesymboliseerd in de 5 wierookkorrels die in de Paasnacht zijn aangebracht toen de kaars werd gewijd en met het gezegende Paasvuur werd ontstoken. En misschien voor U wat klein afgebeeld, ook de wonden aan Christus’ handen, voeten en zijde zijn zichtbaar.
Op de achterkant, als u er straks langsloopt, ziet u handen, dicht bij elkaar; dragende, zorgende en behoedende handen, naar het kunstwerk in de hal boven de deur, gemaakt door onze medebroeder Jan de Kort samen met collega Annet. Beeld van gastvrijheid. Wees welkom en veilig.
Langs de handen op de paaskaars ziet u de woorden: Handen vol hoop gezaaid. Met daarbij de graankorrels, uit de aar in de aarde gevallen. In het Evangelie naar Johannes staat dat, wanneer de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, zij geen vruchten voortbrengt. Eenmaal gezaaid, brengt de korrel een prachtige aar voort met vele korrels. Ook de graankorrel is een beeld. Van dienst, van loslaten. Van nieuw leven…

Maar ook wanneer de Paaskaars wordt gedoofd… met Pinksteren, dan blijft die belofte elke zondag tastbaar en zichtbaar. In het Kruis hier hoven het altaar.

Tekenen van hoop.
Maar bij de leerlingen overheerst onzekerheid door van de woorden van Jezus vandaag. “Wees niet ongerust” Maar dat zijn ze wel degelijk. In het Huis van mijn Vader… Maar waar is dat dan? Twee van hen nemen het voortouw: Tomas, die de weg vraagt als Jezus niet meer bij hen zal zijn; en Philippus, die vraagt de Vader te mogen zien. Als de toekomst onzeker wordt, ongewis, dan kan dat bedreigend zijn.

Jezus heeft het over zijn afscheid tijdens het laatste Avondmaal, dat wij vierden en herdachten op Witte Donderdag. Met de mooi gedekte tafel hier middenin onze kapel. Ze zijn voor het laatst allemaal samen. En er helemaal niet kaar voor alleen verder te gaan. Alleen te gaan doen wat Hij deed. Als je dat al überhaupt ooit bent, wanneer je iemand verliest van wie je zoveel houdt. Jezus’ antwoord is een bemoediging, een geruststelling. Een weg om te gaan, in zijn woorden: Ik Ben…
Ik Ben Die Is, dat is de Godsnaam in de Hebreeuwse Bijbel, de Naam die Mozes ontving om zijn volk door de woestijn te helpen naar het land van Belofte.
Ik Ben die is… niet ergens hoog boven ons, onbereikbaar, maar dichtbij. Jezus neemt die woorden óp zich:
Ik Ben de weg
Ik Ben de Waarheid
Ik Ben het Leven
Als je dat gelooft, zegt Hij daarmee, dan ben je niet alleen.

Donderdagavond 4 mei vierde ons land de nationale dodenherdenking. Wij waren er namens onze gemeenschappen, in Harderwijk op Oostergaard. Burgemeester Harm- Jan van Schaik hield een toespraak. Over wat oorlog met mensen doet, bezetting, verraad, verlies van zoveel onschuldige mensen. Zij die moesten onderduiken. De velen die- anoniem- in het verzet werkten, met gevaar verraden te worden, maar niet wegkeken. En trouw bleven. Lege plekken in straten, waar joodse buren en vriendjes werden opgehaald. Hij koos zijn woorden vanuit het perspectief van het kind, de ogen van een kind, dat anders naar de wereld kijkt, en jou anders doet kijken. Kinderen als de spiegel van onze samenleving: Waarom is er oorlog, waarom is er niet gewoon vrede. Waarom doen mensen elkaar pijn? En deed zo een appél, omwille van onze kinderen, om de weg te gaan van vrede, van waarheid, van leven de weg die mensen verbindt met elkaar. Die begint bij onszelf.
Jezus ging de weg. Voluit. Hij keek niet weg. De zorg voor mensen, hun geluk, hun bevrijding woord, leven zonder angst, dat was zijn weg.
Hij werd en is de waarheid.
Een moeilijk begrip, dat heel abstract klinkt. Maar dat krijgt misschien handen en voeten als we betrouwbaar zijn, consistent in ons doen en laten, in wat we beloven. Als er in ons geen leugen is. De Waarheid van Jezus is zijn vertrouwen in de Vader, dat Hij ons geeft.

-Leven
Leven, voluit mógen leven, in vrijheid. Met recent Bevrijdingsdag voelbaar een kostbare schat. Ook innerlijke vrijheid. Niet bang zijn. Als je weet dat je wordt gedragen, als je weet en voelt dat er iemand is die je liefheeft, dan doet dat ertoe en maakt rijk!
Ik Ben het leven, zegt Jezus. Een nieuw leven. Met de kruiswonden die littekens werden. Hoe wij ons het leven hierna ook moeten voorstellen. Het is een belofte. Moeilijk met onze hersens, ons denken,  te begrijpen, maar met ons hart misschien soms- even- te ervaren.
De Weg, de Waarheid, het Leven.
Dat wil Jezus Christus voor ons zijn. Gelooft Mij, dat Ik in de Vader ben en de Vader in mij. En wij in Hem, verbonden. Dat klinkt mystiek en dat is het ook. Dat moeten we niet willen en dat kunnen we ook niet, uitpluizen en stuk praten. Maar het is wáár en goed. “Omdat Gij het zijt, groter dan ons hart…. die mij hebt gezien, eer ik werd geboren”…

Pasen is een weg, een levenslange weg met het Evangelie tussen ons in, woorden ons ten leven. Trouwens, Christenen worden mensen van de Weg genoemd.
Met zijn laatste woorden zegt Hij, kort gezegd: Als je het nog niet kunt bevatten… geloof het dan, omwille van de werken, wat ik op aarde deed, genezen van zieken, bezoeken van gevangenen, mensen vrijmaken die vastzitten in systemen. Doen als Hij. Een bezoek brengen, een briefje, de overbuurvrouw/ man bezoeken die veel alleen is.
Laten we dat doen. Dat is genoeg. Dat is heel veel. Dan kunnen wij tegen Jezus zeggen: Jij bent mijn Weg.
Zalig Pasen!