In deze tijd gebeurt het dikwijls dat mensen, in de plaats van het gewone zondagse menu, gaan brunchen. In vele restaurants wordt dan in de late voormiddag een „Brunch“ aangeboden. Er staat dan een zeer rijkelijk en uitgebreid buffet met de meest verfijnde spijzen en dranken opgebouwd – hoe rijkelijker hoe beter. De gasten mogen urenlang proeven en kiezen – van ontbijt en voorgerecht over diverse hoofdgerechten tot een grote keuze aan desserten. Maar wie naar een Brunch gaat met het vaste voornemen om al wat aangeboden wordt ook werkelijk op te eten, zou wel eens met maag thuis kunnen komen die behoorlijk van streek zal zijn. Je kan nooit alles opeten, dat is werkelijk veel te veel. En zo moeten we genoegen nemen met datgene wat we op kunnen eten en moeten we die andere heerlijke schotels laten staan.
Met wat we vandaag vieren kan ook voelen als bij een brunch. Want vandaag worden ons de belangrijkste punten van het geloof – net zoals bij een rijkelijk buffet – in één keer geserveerd. Op Kerstdag hebben we God de Vader gevierd, die in en door zijn woord voor ons mens geworden is. Op Paasdag hebben we God de Zoon gevierd, die voor ons de dood heeft overwonnen en zo voor ons allemaal een eeuwig leven mogelijk heeft gemaakt. En vorige week nog, op Pinksterdag, hebben we God de Heilige Geest gevierd, die ons steeds begeleidt en ons kracht en sterkte geeft op onze levensweg. Op het feest van de Heilige Drie-eenheid, dat we vandaag vieren, krijgen we alles wat we op die drie vorige feesten hebben herdacht en gevierd, in één drievoudig geheel samengevat. Wanneer wij Christenen over God spreken, dan bedoelen we daarmee de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dan bedoelen we daarmee alles wat ons bij de drie voornaamste feesten van het kerkelijke jaar duidelijk moet geworden zijn. Wanneer wij één God in drie personen erkennen en al onze vieringen en gebeden beginnen met “In de naam van de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest”, dan prijzen wij daardoor de gehele, voor ons eigenlijk onbegrijpelijke overvloed aan Liefde en leven die wij in die God kunnen waarnemen en ervaren. Daarom is dat feest van de Heilige Drie-eenheid als een overvloedig buffet van ons geloof, het rijkelijke aanbod van al datgene wat God on aan Liefde, leven en hoop te bieden heeft en ons ook wil geven. Maar ik voel me daarbij altijd een beetje zoals bij een brunch: Ik kan niet alles in me opnemen, het is gewoon te veel. Ik kan die drie-ene God met mijn beperkte en ontoereikende woordenschat nooit voldoende omschrijven, laat staan begrijpen. Wat bij Hem aan leven en aan liefde voor ons mensen aanwezig is, is nu eenmaal veel te groots opdat ik het helemaal zou kunnen bevatten. De heilige Augustinus had destijds een gelijkaardig probleem. De overbekende legende vertelt dat hij op zekere dag langs het strand wandelde en daar een kleine jongen bezig zag om het water van de zee met een kleine schelp in een putje te gieten dat hij daar had gegraven. Augustinus moest lachen en zei: hoe wilt ge nu die oneindig grote en diepe zee in dat kleine putje krijgen? Het kind antwoordde hem gevat: “En hoe wilt gij met uw kleine verstand die oneindige God begrijpen?”. Lieve mensen, het geheim van God zullen we wel nooit doorgronden, maar we kunnen wel, juist zoals bij een rijkelijk brunchbuffet, één en ander bekijken en proeven terwijl we heel goed beseffen dat datgene wat we kunnen bevatten maar een heel klein gedeelte is van het grote geheel. Nu we dat goed beseffen kunnen we zonder oververzadigd te worden, toch drie gangen van dat kostelijke buffet willen proeven:
Als ik naar God de Vader kijk ontdek ik: Hij is het leven in overvloed. Deze God van overvloedig leven is mijn en ook jullie schepper; we hebben dus allemaal iets van dat overvloedige leven van God meegekregen. En dan moet ik me toch afvragen: zie ik dat ook in mij? Ben ik dankbaar voor die levenskracht die ik in mij heb? Wanneer ik mijn eigen leven zou afwijzen of verachten, dan wijs ik toch ook diegene af die me dat leven heeft gegeven. Velen onder ons zijn nog opgevoed met de boodschap dat de mens zich klein moet maken om God te eren. Maar dat is toch helemaal fout. Juist omdat God zelf die overvloed aan leven is, mag de mens ook groot zijn. Die God van het leven, en dat is de tweede gang van het Goddelijk buffet, die God van het leven is niet zomaar een hoger wezen. Hij is iemand tot wie ik me persoonlijk kan richten, die ik persoonlijk kan aanspreken omdat Hij in de persoon van Jezus van Nazareth één van de onzen is geworden. God is op het idee gekomen om in Jezus zelf ook mens, en op die manier ook onze broer te worden. Zo is zijn liefde voor ons zeer nabij, tastbaar en zichtbaar geworden. Mensen die Jezus hebben ontmoet getuigen: In deze Jezus hebben we God zelf ontmoet – door Jezus te zien hebben we in Gods gelaat kunnen kijken – in Hem heeft God ons zijn ware gelaat laten zien. Voor mij hier vandaag betekent dat toch dat God, in dat leven van Jezus van Nazareth, ook mij persoonlijk aanspreekt. Hij aanvaardt me zoals ik ben met alles wat mij beroert. Voor mij blijft dan alleen nog de vraag: Hoe ernstig neem ik Hem? En dan een derde en laatste gang: Die God die het volle leven is, en die mij aanvaardt zoals ik ben, die God is ook oneindige liefde. Ieder van ons weet echter dat voor die ervaring van liefde en sympathie een relatie nodig is. God leeft niet alleen, hij leeft in relaties. In de relatie tussen Vader en Zoon en ook in een relatie met ieder van ons – door de Heilige Geest. In de Heilige Geest is God ons, ook vandaag, gans nabij, hij is ervaarbaar en voelbaar, want met diezelfde liefde die ook Jezus dreef, werkt God nu ook in ons. Hij werkt zo, dat mensen de moed niet verliezen ook wanneer ze onder hun leven lijden. Hij werkt zo, dat mensen het merken wanneer het anderen niet goed gaat. Hij werkt zo, dat mensen elkaar ontmoeten en hun leven, vreugden en zorgen met elkaar delen. Zo roept Gods Geest ook ons op tot leven, wanneer we ons door Hem laten roepen. Op die manier knoopt Hij met ons een relatie aan en maakt Hij het mogelijk dat we ook elkaar in liefde kunnen ontmoeten. We zijn niet alleen! God bekommert zich ook vandaag om ons! Hij roept ons op tot gemeenschapsvorming, en die gemeenschap met Hem maakt ons allemaal tot broers en zussen van elkaar. De drieene God is leven in overvloed en geeft aan uw en aan mijn leven waardigheid.
In Jezus van Nazareth is God één van ons geworden, zodat we Hem zonder schroom kunnen aanspreken. En God is de liefde zelf en leeft in gemeenschap met ons. Dat zijn drie uitspraken over God die ik heb gedaan met in mijn achterhoofd de wetenschap dat het is zoals bij een brunch: ik kan maar een deel van het geheel in mij opnemen.
Over God is nog veel meer te zeggen dan wij ooit zullen kunnen vermoeden, laat staan weten. Wanneer we dan de naam van die Drieene God toch zo uitspreken zoals we dat altijd doen, dan is dat uiteindelijk alleen maar in een poging om deel uit te maken van die overvloed aan leven en liefde die Hij voor ons heeft. Maar juist die poging zegt me: Bid zonder schroom “in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest” want dat zal je er altijd weer aan herinneren dat je leeft en dat je kan beminnen, omdat Hij, de drieene God, leven en liefde in overvloed is, voor jou en voor alle mensen. Amen.